Een paard, het Italiaanse maatpak van Donatello, en héél véél nieuwe gezichten

10 jaar

Woudschoten. Voor iedere advocaat een plaats waar warme herinneringen aan gekoesterd worden. Een plaats in de zin van een hotel, zo kwam ik overigens achter toen ik ‘Woudschoten’ probeerde op te zoeken in Google Maps. Het is maar goed dat ik advocaat ben en geen topograaf, zullen we maar zeggen.

Weinig doen en op zoek naar een paard

Van mijn kantoorgenoten had ik in ieder geval al genoeg verhalen gehoord om me enorm te verheugen op de eerste twee opleidingsdagen van de Beroepsopleiding Advocaten. Je hoeft weinig te doen en verder is het alleen maar zuipen, zo was zo’n beetje de kern van het verhaal. O ja, en ik moest ook vooral niet vergeten om eventjes bij ‘het paard’ te gaan kijken, want die schijnt toch al het nodige meegemaakt te hebben met eerdere lichtingen advocaat-stagiaires. Het paard? Het paard ja. Ik hoefde niet lang te zoeken.

Vlakbij de eetzaal staat een enorm zwart paard met een lamp boven zijn (of haar? – ik heb niet gekeken) hoofd. Dit paard in de gang is wellicht beter bekend als de Horse Lamp van Moooi, ontworpen door Front Design, tevens gekocht door Robbie Williams en Victoria Beckham. Waarde: € 4.448,-. Maar dat terzijde.

Aangekomen bij Woudschoten (te Zeist dus!) kwam ik er al snel achter dat het Woudschoten van mijn kantoorgenoten (anno lang geleden) toch echt iets anders was dan het Woudschoten van mij (anno 2015). En om eerlijk te zijn: ik heb dat geen moment erg gevonden.

Kennismaking met mijn groep: strafrecht groen

De introductiedagen van de Beroepsopleiding, formeel gezien onderdeel van het vak Beroepsattitude en Beroepsethiek, zijn bedoeld om je kennis te laten maken met de kernwaarden van de advoca(a)t(uur) en met elkaar. Bij aanvang van het plenaire gedeelte werden de circa 100 advocaat-stagiaires van dit blok onderverdeeld in een zestal groepen. Verzocht werd om eens goed om ons heen te kijken, want (tadaaa!) met deze groep moeten we het de komende drie jaar doen. Van dat rondkijken werd ik best blij, moet ik zeggen. Ongeveer 50-50 mannen/vrouwen, en alleen maar strafrechtadvocaten, net als ik. Van de 409 stagiaires in totaal, zijn wij met z’n 29-en alleen wel een beetje onderbedeeld. Geeft niks; `strafrecht groen for president. ´

Woudschoten staat sinds jaar en dag onder leiding van het Nederlands Debat Instituut in de persoon van Donatello Piras (‘overtuigexpert’ en trainer met een onberispelijk voorkomen en dito maatpak). Onder toeziend oog van CPO/Dialogue en de organisatie van de Beroepsopleiding werden de 5 kernwaarden van voor naar achter doorgelicht. Zonder op te zoeken (eerlijk waar) kan ik ze twee weken na dato nog steeds opdreunen: onafhankelijkheid, partijdigheid, integriteit, deskundigheid en vertrouwelijkheid (art. 10a Advocatenwet, toch maar even gecontroleerd). Ieder groepje heeft zich twee dagen mogen bekreunen over verschillende stellingen die alles te maken hebben met die kernwaarden. Hoe ver reikt de geheimhoudingsplicht van een advocaat bijvoorbeeld? Wat doe je als een collega jou per ongeluk een stuk toestuurt wat jouw cliënt vrij kan pleiten? Zou iedere advocaat eigenlijk 5 toevoegingen per jaar moeten doen? Zitten de gedragsregels de advocaat in de weg? En wat doe je wanneer het broertje van jouw gedetineerde cliënt jou vertelt dat eigenlijk híj degene is die in de bak zou moeten zitten, maar dat zijn broer de schuld op zich heeft genomen?

Halli Galli voor juristen en een snelcursus overtuigend presenteren

Ook werden we onderworpen aan een cursus ‘Financiën’, hebben we een gedragsquiz gespeeld (Halli Galli maar dan voor juristen), en kregen we van Donatello in rap tempo nog even de beginselen van de kunst van het overtuigen bijgespijkerd. Kortom: een vol maar ontzettend leuk en leerzaam programma.

Zoals een behoorlijk advocaat betaamt

Toen we dinsdagmiddag werden losgelaten moest ik met een glimlach terugdenken aan een filmpje van een schreeuwende Amerikaanse politicus die vooral voordeed hoe het níet moest. Mijn leukste herinnering aan Woudschoten? Dat. En dat strafrecht groen er uiteindelijk vandoor ging met de prijs voor meest actieve groepje, natuurlijk. Met een voornemen om ook vooral dat laatste aan mijn patroon te vertellen keerde ik huiswaarts. Niet na nog even een foto met het paard gemaakt te hebben natuurlijk. Zoals een behoorlijk advocaat betaamt.