Op All Stars naar de Minor

9 jaar

Civilisten zijn toch een (iets) ander soort mensen dan strafrechtjuristen. Dat is mijn voorzichtige conclusie na afronding van de Minor Bestuursrecht. Of ja, afronding… De lesdagen zijn inmiddels afgelopen; het tentamen moet ik op 22 december nog maar eens met een voldoende zien af te sluiten.

Nieuwe gezichten

Die twee lesdagen (vier dagdelen) volgde ik met 2 andere strafrechtstagiaires. Mensen van m’n eigen clubje, zeg maar. De andere ca. 30 stagiaires betroffen advocaten die als Major “Civiel” hadden gekozen. Een hoop nieuwe gezichten dus. Niet allemaal overigens; een aantal ‘kende’ ik bijvoorbeeld van mijn beëdiging of had ik al eerder gezien op de Bossche Jonge Balie-reis. Voordeel van de Minor ten opzichte van de Major was namelijk dat de lesdagen georganiseerd werden in mijn eigen arrondissement. Aangezien er maar zo’n 35 strafrechtstagiaires in totaal zijn, werden wij voor de Major geacht naar Utrecht af te reizen. Voor de Minor was ik in 5 minuten met de fiets bij de place to be (Regardz Gele Kegels, naast CS Eindhoven).

Een ander soort mensen

Een ander soort mensen, dus. Niet per se leuker of minder leuk, maar anders. Minder chaotisch, vooral. Toen ik de eerste dag op m’n Air Max bij Regardz Eindhoven binnenstapte, voelde ik me echter toch iets minder op m’n gemak dan bij Regardz Utrecht. Civilisten zijn wat rustiger, zo lijkt. Ze kleden zich – althans bij de Beroepsopleiding – wat netter, schreeuwen iets minder dan wij, en denken over het algemeen langer na voordat ze iets zeggen. De tweede dag heb ik m’n Air Max toch maar verruild voor All Stars.

Ook de docenten?

Ik meen die verschillen ook te hebben bespeurd bij de docenten. Hoewel er net als bij de Major feitelijk slechts beginselen van het rechtsgebied werden besproken, deden de docenten dat bij de Minor op een rustigere manier. Opvallend was ook dat ze hun eigen rechtsgebied probeerden te promoten. Dat is ook verklaarbaar, omdat de Minor natuurlijk in feite de tweede keus is van iedereen. De keuze voor de Major stem je immers af op het rechtsgebied waar je het meest mee te maken hebt, en dat je (als het goed is) dus ook het meest interesseert. De meeste docenten begonnen hun dagdeel dan ook met de opmerking: “Jullie hebben gekozen voor de Minor Bestuursrecht, maar dat had natuurlijk jullie Major moeten zijn. Immers, …” en dan een uitleg waarom Bestuursrecht eigenlijk the bom is. Hoewel ik het best naar m’n zin heb gehad bij de lesdagen, geef ik echter nog steeds de voorkeur aan het strafrecht.

Mondelinge Vaardigheden

Ik was dan ook blij toen ik een paar weken geleden weer naar Utrecht mocht afreizen voor Mondelinge Vaardigheden, het vervolg van “praten over praten” waar ik de vorige keer over schreef. Grappig is dat de andere strafrechtstagiairs precies dezelfde ervaring hadden gehad als ik, zo bleek toen we elkaar chaotisch en al schreeuwend spraken. De invulling van de dag was ook min of meer gericht op dat onderwerp. Tijdens Mondelinge Vaardigheden werd van ons verwacht dat we oefenden met onder meer praten over onszelf, acquisitie-gesprekken, cliënt-gesprekken en uiteraard pleiten. Het was de perfecte mogelijkheid om eens iets anders te doen dan normaal. Praat eens wat rustiger (in mijn geval), of gebruik wat meer of minder gebaren. De algemene conclusie: ook zonder papiertje kom je eigenlijk prima uit je woorden. Veel (bij)gepraat dus, en in ieder geval leuk om weer in het midden van mijn vertrouwde clubje te zijn. Ik was wel redelijk gesloopt, toen ik die avond thuis kwam. Bij de Minor was dat toch beduidend minder het geval.

De civiele reactie

Ik besprak bovenstaande bevindingen de laatste dag van de Minor met één van de civilisten. Ik zei tegen hem: “Ik moet toch zeggen dat het me opvalt dat civilisten wel een ander soort mensen zijn dan wij, strafrechtjuristen. De inkleding van de Minor verschilt toch wel van de Major, hoor.” Hij keek me aan, trok een wenkbrauw op, glimlachte en antwoordde: “Ik snap wel wat je bedoelt. Het niveau ligt toch een stuk hoger, hè.”