The end of an era
De Beroepsopleiding zit erop! Het lijkt nog maar gisteren dat we de Italiaanse pakken van Donatello bewonderden en schaapachtig stonden te lachen naar elkaar, maar inmiddels zijn we bijna advocaat-medewerker, hebben we onze stage zo goed als afgerond, en voelen we ons aardig de koning.
BABE
Vorige week kreeg ik het verlossende woord: ook het laatste tentamen (Beroepsattitude en Beroepsethiek, kortweg BABE) had ik met een voldoende afgesloten. Cijfers krijgen we tegenwoordig niet meer. Wegens niet nader bekendgemaakte redenen (in de wandelgangen schijnt het iets te maken te hebben met patroons, vergelijken en onzekere stagiairs) is dat systeem afgeschaft. Hoe dan ook: ook het laatste tentamen had ik in de pocket. Na tweeënhalf jaar bezig geweest te zijn met gedragsregels en de rol van de advocaat in de rechtsstaat, zou ik me behoorlijk moeten kunnen gedragen. Als advocaat dan :).
Oefenrechtbank
Een ander vak waar we tweeënhalf jaar mee bezig zijn geweest is Vaardigheden. In Module 7 kwamen Module 1 tot en met 6 samen tijdens de zogenaamde Integratiedag. Met een heuse rechter-commissaris en Officier van Justitie (jaja) mochten we ‘oefenrechtbanken’ en al onze aangeleerde vaardigheden in de semi-praktijk brengen. De conclusie was duidelijk: het verschil met onze vaardigheden in jaar 1 was groot. Voor sommigen gold hetzelfde voor de mate van inzet, trouwens. De laatste loodjes wegen het zwaarst, zullen we maar zeggen…
Beers&Barrels
De echte afsluiter hadden we natuurlijk zelf geregeld: met de hele groep zijn we na afloop van de laatste opleidingsdag gaan borrelen, eten, en meer borrelen. Dikke aanrader, dat Beers&Barrels. Zelf bier tappen en burgers vers van de grill: kan niet misgaan. Zoals gewoonlijk moeten rennen voor de laatste trein en met een klein katertje de volgende dag op kantoor. Zoals ik al zei: het lijkt nog maar gisteren.
Strafrecht groen
Ik ga ze missen, mijn kanjers van Strafrecht groen. M., die standaard meer dan een uur te laat binnen kwam, V., met ieder keer opnieuw een motivatie om van te huilen, D., die meer tranen heeft gelaten dan wij allemaal samen, T., met keer op keer de droogste opmerkingen, en C., de stabiele factor van het geheel die het ongelofelijk knap toch maar heeft geflikt als working mom.
Een moetje
Niet iedereen is ervan overtuigd de rest van zijn of haar leven (strafrecht)advocaat te blijven, overigens. Of dat aan deze heftige tweeënhalf jaar ligt, zou kunnen. Mogelijk dat na een korte of langere break (ik heb me laten vertellen dat dat niet geheel ongebruikelijk is na de stage) het enthousiasme weer terug is. Feit is in ieder geval dat iedereen, mezelf incluis, stiekem wel blij is dat het erop zit. Ik denk dat ik voor iedereen mag spreken wanneer ik zeg dat wanneer je praktijk voller en voller raakt, de Beroepsopleiding toch meer een moetje wordt dan een willetje.
Afscheid nemen bestaat niet
Dat gezegd hebbende, afscheid nemen bestaat niet. Dat geldt zowel voor Strafrecht groen als voor onze mentoren en docenten als voor de lezers van deze column. Het was een eer verslag te mogen doen van ‘mijn’ Beroepsopleiding. Benieuwd hoe dit avontuur verder gaat? Volg me via facebook of instagram. En in alle andere gevallen…
See you in court!
Leonie van der Grinten
Strafrechtadvocaat bij De Rooij Van Wijk Advocaten in Eindhoven.
