Column – communicatie
Communicatie
Door Judith Veldhuis-Lampe
Met argwaan keek de oudere advocaat naar het moderne ding op zijn bureau. Geen snoeren, wel toetsen, een uitgebreid menu, veel verschillende geluiden, bizar veel opties. Hij vond het maar een raar ding. Hij maakte er liever ook geen gebruik van.
Lang geleden, toen hij zelf net begon in het vak, toen waren ze nog niet zo amicaal. De brief was toch het voornaamste communicatiemiddel. Van confrère tot confrère werden verheven epistels geschreven. Hij genoot daarvan. Het kunnen schrijven van een fraaie brief was toch een van de belangrijkste kwaliteiten van een advocaat. Taal, taal-ig, taal-igst: de liefde van de advocaat voor taal was groot. En als de klassieke brief qua snelheid niet volstond dan was daar altijd nog de fax. Het supersnelle communicatiemiddel compleet met indringende piepjes en een echte verzendbevestiging. De spanning of het processtuk wel bijtijds en geheel in goede staat door de geadresseerde was ontvangen, of dat er toch ruis op de lijn zat inclusief zwarte strepen die het hele verhaal onleesbaar maakten. Er is zelfs jurisprudentie over geschreven.
Kortom, vroeger was dit in ieder geval toch echt beter. Toen kon je nog kauwen op stukken, diep nadenken hoe je iets ging verwoorden, doorwrocht reageren, en je hóefde ook niet meteen te reageren. Hoe makkelijk was het niet om een ongunstig vonnis per post aan de cliënt te sturen. Je bespaarde jezelf de aanvankelijke woede, de tranen, de verwijten. Zo na een paar dagen kwam op z’n vroegst de reactie pas, en dan was het ergste leed al wel geleden. De tijd heelt veel wonden en ook de scherpe kanten van de verloren procedure werden wat minder scherp.
‘Dat is allemaal in deze tijd wel anders’, zo verzuchtte de advocaat. ‘Het moet allemaal zo hak-ke-tak-snel. De e-mail is nog sneller dan de fax, maar ontbeert iedere vorm van het geven van voldoening bij een geslaagde overdracht. De fax is bovendien verworden tot een antiek toestel dat uitsluitend nog door rechtbanken wordt gebruikt. En dat apparaatje, dat wonderding wat werkelijk alles kan, zelfs het weer voorspellen, bankieren, de weg wijzen en ga zo maar door, dat ding leidt alleen maar tot ellende. Kijk maar naar al die verslaafde pubers, die uitsluitend nog contact hebben met het kleine schermpje voor hun neus. Hele volksstammen psychologen zijn er maar druk mee. Communiceren kunnen ze niet meer.’
De advocaat schrikt wakker uit zijn middagmijmering. Het ding gaat over. Zijn secretaresse aan de andere kant: ‘Een externe lijn voor u, mr. Muis’. Hij neemt het gesprek aan. Het is een jongeling, een advocaat-stagiair, nog nat achter de oren en de BA net voltooid. ‘Goedemiddag mr. Muis, ik bel u omdat we een zaak tegen elkaar hebben. Ik vind het wel zo prettig u even te spreken, zodat we over en weer weten hoe we erin staan. Schikt het?’
Mr. Muis krabt zich achter de oren. Die nieuwe generatie advocaten is communicatief toch maar mooi vaardig!
Judith Veldhuis-Lampe (1972) is advocaat, coach en trainer. Zij studeerde Nederlands recht aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Sinds 2000 is zij advocaat, vanaf 2007 tevens als ondernemer. Judith is als docent recht verbonden aan de Business Universiteit Nyenrode en is trainer vaardigheden, docent Beroepsattitude en beroepsethiek en mentor aan de Beroepsopleiding Advocaten.
